Posmrtni ostaci ekshumirani su iz masovne grobnice sa lokacije "Mera" u Bileći i biće sahranjeni u novoizgrađenoj kripti u porti hrama Svetog Save, a potom će biti osveštano mjesto u jednom od gradskih parkova, gdje će biti izgrađen spomenik za pripadnike ove vojske.

Pred kraj rata, 2. oktobra 1944. godine u Bileću su ušle jake partizanske jedinice, a odmah poslije toga počelo je hapšenje i strijeljanje pripadnika vojske Kraljevine Jugoslavije u otadžbini i Pokreta otpora, koji su bili pod komandom Dragoljuba Draže Mihailovića.Među više od sto strijeljanih bio je veliki broj civila i ranjenika, koji su odvedeni iz bilećke bolnice. Oni su dovezeni na lokaciju Selimovića Mera u centru Bileće i strijeljani u plitkoj masovnoj grobnici.

Poslije 65 godina njihovi posmrtni ostaci su ekshumirani.- Prema našim podacima, ovdje je za jedan dan, 2. oktobra 1944. godine strijeljano 106 Bilećana, uglavnom ranjenika iz bolnice i civila. Prema nekima, Bileća je tog 2. oktobra oslobođena, oni drugi tvrde da je pala. Smatram da je ona tog dana pala, jer je napravljen zločin i nepotrebna odmazda prema nedužnim - rekao je član Odbora za ekshumaciju i sahranu žrtava u Bileći u Drugom svjetskom ratu profesor Momčilo Kureš.

On je dodao da je glavnina pripadnika Kraljeve vojske u otadžbini ranije otišla na jug prema Dubrovniku i Trebinju, da bi bili bliže moru gdje su očekivali pomoć Engleza, a to su iskoristili partizani i zauzeli grad.

O bilećkim, kao i o ostalim nevino nastradalim žrtvama u istočnoj Hercegovini, dugo se nije smjelo javno govoriti. U Odboru za ekshumaciju i sahranu žrtava planiraju da u Donjem parku, u blizini Spomenika nastradalim partizanima, uskoro započne gradnja spomenika za sve postradale pripadnike Pokreta otpora Dragoljuba Mihailovića i Vojske Kraljevine Jugoslavije.

Ovaj spomenik trebalo bi da bude znak pomirenja, da više nikada u istoriji ne bi došlo do krvavog i besmislenog bratoubilačkog rata među Srbima.

Hamzaginica

Bilećani su pobijeni na muslimanskom imanju porodice Selimović, zvanom Selimovića Mera.

- Tu je živjela jedna starija žena koju smo zvali Hamzaginica. Ona je znala da se ovdje pred njenom kućom dogodio teški zločin i nikada nije dala da se ovo dira i da se ovdje nešto gradi, tako je masovna grobnica sačuvana od skrnavljenja ovoliko godina - pojašnjava Kureš.